Yayınevi: Postiga Benim Karım bir Çocuk (2014)
9. baskı: Almina Yayınevi (2021)
Başkalarının kurduğu bir hayatın içinde, onlara itiraz edemeden ve sonunda mecburen alışarak yaşamak… Etrafınızda mutlaka vardır böyle bir kadın. Kim bilir belki siz de büyüklerinizin dediğini yapmak zorunda kalarak kedinizin olmayan bir hayatı yaşıyorsunuzdur.
Peki daha ne kadar dayanabilirsiniz? Erken yaşta evlendirilerek, kendi hayatını değil, “yaşamaya mecbur bırakıldığı” hayatı süren Bedriye nasıl dayandı dersiniz?
Öyle hemen “Bunlar eskidendi,” demeyin. Etrafımızda hâlâ annesi yaşındaki kumasıyla aynı evde, çocuk gelinler var. Bedriye’nin hikâyesini okuyarak, bu iç acısına dur diyenlerden biri olabilirsiniz.
“Gitmek istemiyorum abla! Ben anamın saçımı örmesini, avludaki civcivlerimle oynamayı, gece senin anlattığın masalları dinlemeyi seviyorum.”
“Olmaz Bedriye! Büyükler ne derse doğrusu odur. Zaten bu yıl olmazsa, bilemedin öteki yıl yine bir düğün görünür sana. Komiser çok itibarlı biri. Yakışıklı, varlıklı. Sen annenden ve ağabeylerinden daha iyi bilemezsin…”
Not: Çocuk Gelin ismi “çocuğun gelini de olurmuş fikrini olağanlaştırdığından ve beni rahatsız ettiğinden, kitabın sonraki basımında adını “Benim Karım Bir Çocuk” olarak değiştirdim…
Yeni basımı ve kapağı ise aşağıdaki şekilde.
Çocuk Gelin – Benim Karım bir Çocuk
Farklı duygular uyandıran bir kitap. Aslında çoğu kişinin bu kitabın öyküsüne benzer olaylar yaşadığı fakat dile dökemediği bir gerçektir. Eğer kaybedipte bulamadığınız bir geçmişiniz varsa bu kitabı okumanızı tavsiye ederim. Belli mi olur belki de orada gizlidir.