Dilin Diyeceği Durdurulur Ama Kalp Gevezedir

İncittiğiniz insanın ve kırdığınız gönlün bedduasından korkun…
Hz. Muhammed 

       Zaten yapamıyorsun. Yapamadığını da biliyor ve üzülüyorsun. Biliyorum. Seni tanıyorum…
Bir insanı kırmamak, senin için mümkün değil. Hangi yana dönersen dön, dilin bir insana çarpıyor.
Seni bu halinle kim bilir kaç kadın sevdi? Kaçı çaresiz kaldı, alttan aldı, bazen sustu, affetti, içine attı yahut kaçtı?
Kaç gün sevdiler seni? Yılbaşına kadar? Yaş gününe kadar? Sevgililer gününe kadar? Kaçını sana “en ihtiyacı olduğu günlerde” yalnız bıraktın?
Kaçının teni, sabah uyandığında senin için hala vazgeçilmezdi?
Kaçı sana bin umutlarla gelip, giderken sana beddua etti?

Ben dilimi tutuyorum. Beddua etmiyorum.
Ama kalbim her gün söyleniyor…Onu susturamıyorum.
Her aşkta olduğu gibi, azcık acıtacak. Zaman geçecek, kötü ve iyi günler, eskimiş bir çarşafın çiçek desenleri gibi solgun ve anlamsız olacak.

Zaman büyük bir öğretmen ama tüm öğrencilerini öldürüyor, biz de öleceğiz.
Öte alem varsa ve buluşmak mümkün ise bir çok kadının sana orada söyleyecekleri var.
Ben yine susacağım.
Ama Allah esas kalbin ne dediğini dinliyor, biliyorsun.
Ötesine ben karışamam…

                                         Muazzez / şubat 2012